Αρχές κρυοχειρουργικής

Η καταστροφή των ιστών με την κρυοθεραπεία τυπικά περιλαμβάνει δύο φάσεις : την ψύξη και την τήξη. Ένα σύστημα με υγρό άζωτο ή υγρό αργό χρησιμοποιείται κατά την διαδικασία της ψύξης, ενώ το κομμάτι της τήξης πραγματοποιείται με τη χρήση αέριου ηλίου. Ο κύκλος της ψύξης πραγματοποιείται ταχύτατα με τη δημιουργία μίας μπάλας πάγου, όπου η θερμοκρασία στον πυρήνα της είναι -196 C. Η ψύξη προκαλεί το θάνατο των κυττάρων με διάφορους μηχανισμούς. Η ψύξη προκαλεί σχηματισμό ενδοκυττάρια κρυστάλλων, οι οποίοι δημιουργούν ένα περιβάλλον υπεροσμωτικότητας.  Το περιβάλλον αυτό προκαλεί κυτταρική αφυδάτωση και συρρίκνωση, αποδόμηση ενζύμων και δυσλειτουργία των μεμβρανών και του κυτταροσκελετού. Απότομη ψύξη ακολουθούμενη από προοδευτική τήξη, γνωστή ως διπλός κύκλος ψύξης/ τήξης, επιτείνει τις παραπάνω διαδικασίες.

Αρχές κρυοχειρουργικής

Μηχανισμός δράσης κρυοθεραπείας

Το τελικό αποτέλεσμα της κρυοθεραπείας εξαρτάται αποκλειστικά από την θερμοκρασία του κρυοκαθετήρα, την επιφάνεια επαφής και την θερμική αγωγιμότητα του ιστού. Διαφορές όσον αφορά την αντίσταση στην ψύξη σχετίζονται με την απόσταση από μεγάλα  αγγεία. Έτσι αγγειοβριθείς ιστοί απαιτούν περισσότερο χρόνο εφαρμογής της ψύξης, προκειμένου να εξασφαλιστεί το ίδιο αποτέλεσμα. Η επιθυμητη θερμοκρασία όπου υπάρχει πλήρης νέκρωση και καταστροφή του ιστού είναι -19 C.

Σημαντικότατη είναι η επίδραση του πάγου σε γειτονικά όργανα όπως για παράδειγμα το έντερο. Έτσι, είναι απαραίτητη η παρακολούθηση της δημιουργίας της σφαίρας πάγου κατά την εφαρμογή της θεραπείας, προκειμένου να εξασφαλιστεί  η ακριβής έκταση δράσης της. Η λαπαροσκοπική μέθοδος αποτελεί την ιδανική μέθοδο εφαρμογής της κρυοθεραπείας, όπου δίνεται η δυνατότητα ελέγχου της αποτελεσματικότητας και της έκτασης της θεραπείας, με την χρήση ενδοσκοπικού υπερήχου και με την άμεση επισκόπηση.