Ριζική κυστεκτομή και εκτροπή των ούρων κατά Bricker
Ενδείξεις αφαίρεσης της ουροδόχου κύστεως
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ουροδόχος κύστη πρέπει να αφαιρεθεί λόγω ενός διηθητικού καρκίνου ( προσβολή των λείων μυικών ινών). Καλοήθεις καταστάσεις οι οποίες θέτουν την ένδειξη της κυστεκτομής είναι σπάνιες και σχετίζονται με χρόνια φλεγμονή, η οποία έχει οδηγήσει σε ρίκνωση της κύστεως, η οποία προκαλεί ανυπόφορα συμπτώματα ερεθιστικού τύπου ( συχνουρία, δυσουρία) και πόνο.
Πώς διενεργείται η κυστεκτομή
Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Πριν το χειρουργείο θα εκτιμηθείται αναισθησιολογικά και καρδιολογικά, προκειμένου να γνωρίζετε όλους τους πιθανούς κινδύνους, με βάση την γενικότερη κλινική σας κατάσταση και τα συνοδά προβλήματα. Σε ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα, είναι απαραίτητος και ο πλήρης πνευμονολογικός έλεγχος.
Ανάλογα με τη φύση της νόσου σας θα αποφασιστεί και το είδος της επέμβασης στην οποία θα υποβληθείται:
- απλή κυστεκτομή, σε καλοήθεις καταστάσεις ( ρικνή κύστη ). Διανοίγονται τα κοιλιακά τοιχώματα κατά τη μέση γραμμή , παρασκευάζεται η η ουροδόχος κύστη και αφαιρείται
- ριζική κυστεοπροστατεκτομή, σε διηθητικό καρκίνο κύστεως. Η τομή είναι και πάλι στη μέση γραμμή, όπου μετά την παρασκευή της ουροδόχου κύστεως και του προστάτη αφαιρούνται en bloc, μαζί με τις σπερματοδόχες κύστεις και τους σπερματικούς πόρους. Στην συνέχεια αποφασίζεται το είδος της εκτροπής των ούρων. Σε γυναίκες, μαζί με την κύστη, αφαιρούνται και τα έσω γεννητικά όργανα ( μήτρα, σάλπιγγες, ωοθήκες, πρόσθιο τοίχωμα κόλπου).
Στην ριζική κυστεκτομή, είναι απαραίτητο να γίνει και εκτεταμένος λεμφαδενικός καθαρισμός, για θεραπευτικούς και σταδιοποιητικούς λόγους.
Επιπλοκές Κυστεκτομής
Καμμία ιατρική παρέμβαση δεν είναι απόλυτα ελεύθερη επιπλοκών. Έτσι, παρόλη την εμπειρία και την προσοχή είναι δυνατό να εμφανιστούν οι παρακάτω επιπλοκές :
- Εκσεσημασμένη αιμορραγία, η οποία θα απαιτήσει μετάγγιση αίματος
- Κάκωση σε γειτονικά όργανα ( έντερο ), μεγάλα αγγεία , νευρικά στελέχη. Ο κίνδυνος αυξάνει σε ασθενείς με προηγηθείσες επεμβάσεις, με εκτεταμένη κακοήθη νόσο, ασθενείς με ανατομικές παραλλαγές, σε ποηγηθείσα ακτινοβολία
- παραλυτικός ή αποφρακτικός ειλεός, ο οποίος συνήθως λύεται με φαρμακευτική αγωγή, μπορεί όμως να απιτηθεί συμπληρωματική επέμβαση προς λύση συνφύσεων
- φλεγμονή τραύματος και διάσπαση
- λοίμωξη
- εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση
- λεμφόρροια ή λεμφοκήλη
Συνήθως όλες οι διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές επιπλοκές αντιμετωπίζονται πλήρως χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Ωστόσο , η επέμβαση έχει ένα ποσοστό περίπου 1% θνητότητας, κυρίως σε ασθενείς με πολλαπλά προβλήματα και εκτεταμένη κακοήθεια.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι ασθενείς που υποβάλλονται σε κυστεκτομή έχουν στυτική δυσλειτουργία.
Εκτροπή Ούρων
Η εκτροπή των ούρων είναι απαραίτητη σε όλες τις περιπτώσεις που αφαιρείται η ουροδόχος κύστη και σχετίζεται με την μεταφορά των ουρητήρων σε κατάλληλη θέση προκειμένου να αποβάλλονται τα ούρα.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι εκτροπής. Ποιός από αυτούς θα επιλεγεί σχετίζεται με την ηλικία του ασθενούς, την γενική του κατάσταση, την έκταση της νόσου σε περίπτωση κακοήθειας, το ιστορικό νόσου στο λεπτό ή το παχύ έντερο, το ιστορικό προηγηθείσας ακτινοβολίας, την νεφρική και ηπατική λειτουργία και τέλος την ψυχονοητική κατάσταση του ασθενούς.
Έξοδος των ουρητήρων απ’ ευθείας στο δέρμα ( ουρητηροδερμοστομία )
Η μέθοδος αυτή είναι η πιο απλή και συνήθως εφαρμόζεται σε ηλικιωμένους ασθενείς με μικρό προσδόκιμο επιβίωσης ή σε εκτεταμένη κακοήθη νόσο. Οι ουρητήρες εξέρχονται στο δέρμα στην πλάγια κοιλιακή χώρα, συνήθως ενωμένοι μεταξύ τους. Λόγω της μεγάλης πιθανότητας στένωσης του έξω στομίου τους, τοποθετούνται ουρητηρικοί καθετήρες ( stents), τα οποία αλλάζουν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Λόγω της άμεσης επαφής με το εξωτερικό περιβάλλον, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ανιούσας λοίμωξης, που οδηγεί σε εμπύρετες ουολοιμώξεις ( πυελονεφρίτιδες ).
Εκτροπή των ούρων κατά Bricker ( ουρητηροειλεοδερμοστομία )
Είναι η πιο συνηθισμένη εκτροπή ούρων μια και μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις περιπτώσεις με σχετικά καλή ανοχή από τους ασθενείς χωρίς σημαντικές επιπλοκές.
Ουρητηροειλεοδεμοστομία ( κατά Bricker )
Οι ουρητήρες αναστομώνονται σε μια απομονωμένη έλικα λεπτού εντέρου, μήκους 10-15 εκ. , η οποία είναι συνήθως τμήμα τελικού ειλεού. Το άλλο άκρο του εντέρου εξέρχεται σε στόμα στο δέρμα από όπου συλλέγονται τα ούρα σε σακκουλάκι κατάλληλα προσαρμοσμένο. Με την τεχνική αυτή προστατεύεται το ανώτερο ουροποιητικό από ανιούσες λοιμώξεις, μειώνοντας σημαντικά τα ποσοστά των μετεγχειρητικών επιπλοκών, ενώ δεν απαιτείται η τοποθέτηση ουρητηρικών stent.
Επιπλοκές εκτροπής
- στένωση των ουρητήρων, στο σημείο αναστόμωσής τους με την έλικα του εντέρου. Οφείλεται συνήθως σε μειωμένη αγγείωση, είτε σε υποτροπή της νόσου. Προκαλεί διαταραχή στην αποβολή των ούρων, με αποτέλεσμα διάταση του ουροποιητικού και απαιτεί τοποθέτηση ουρητηρικών καθετήρων ( stent), ή διαστολή με ειδικό επεμβατικό τρόπο.
- στένωση της εξόδου στο δέρμα (στόμα )
- κήλη παρά της στομίας
- ανιούσα λοίμωξη – πυελονεφρίτις
- κατακράτηση ούρων στην εντερική έλικα
- ερεθισμός και δερματίτιδα στο δέρμα παρά τη στομία από την επαφή με τα ούρα